Mrok

    Było chłodno i już dość ciemno, stąd ten zdjęciowy mrok. Pozwoliłam sobie ściągnąć kolory, bo i tak wszystko co mam na sobie i w sobie ma odcienie szarości i czerni.
  

***

sen, olej na płótnie + collage,

Szybka akcja i zielona komórka

    Szybka akcja, czyli odebranie stołu od jednej babci dla drugiej babci, ale jaką ta pierwsza babcia, od której był stół dla drugiej babci, ma komórkę... Drewniana i zielona, jak dom w którym kiedyś mieszkałam...

    Stare komórki są reliktami domowej świetności, powinno się je zwiedzać jak zamczyska. Mam słabość do drewna i łuszczącej się na nim farby, do zardzewiałych klamek, zawiasów, kłódek i kluczy, do nagromadzonych na drewnie śladów przeszłości. Pierwsza babcia śmiała się ze mnie...zdjęcia na tle komórki...

 

 

Urodziny

Urodziny były, co mi tam, przyznaję się, trzydzieste drugie. Z tej okazji udziergałam sobie koka. Niestety nie pasują mi już, z racji wieku, elementy które kojarzą się ze starością. Kiedy byłam młoda, bardziej niż teraz, można było się postarzać, teraz trochę mi to szkodzi. Dodatkowo czułam się jakbym miała na głowie kilo ziemniaków. Jednak, uznałam że się pokażę, bo...prawdopodobnie był to pierwszy i ostatni raz...

Wiśniowa teczka na wiosnę

  Tego, że nareszcie idzie wiosna, nie trzeba chyba ogłaszać. Futro wcisnęłam już w kąt szafy, a najlepiej to wyniosę je na strych, choć tam mogłoby się stać pożywką dla intruzów małej maści, niech więc zostanie w szafie, może za rok jeszcze się w nie wcisnę. Bocian i przebiśniegi to nie wszystkie zjawiska wiosenne jakie mnie otoczyły, pod domem walczy pączek krokusa, na ogródek przyleciał Dudek, a spod parapetu zaczęły wychodzić mrówki. Tak, życie zaczyna się budzić.

    Inni zrzucają kilogramy na wiosnę, a ja dietę zarzuciłam. Niestety, nie potrafię schudnąć, nie potrafię nie jeść słodyczy, nawet dietetyk nie dał rady, więc...staram się zaakceptować swoją wielką nogę i gadający pępek i jakoś żyć. Przyjęłam pozycję noszenia worka za tyłek, legginsów i ciężkich butów. Na razie to nie problem, gorzej będzie latem, ale do lata daleko, może spóźni się tak jak wiosna.

   Nowy nabytek to wiśniowa teczka, od paru dni nieodłączny nosiciel moich rzeczy podręcznych, wbrew pozorom bardzo pojemny.

Fioletowy patchwork

    Malarska plątanina odcieni fioletów, przepełniona impulsami z przeszłości leży na moim łóżku i przykrywa pościel w polne kwiaty, która miała zwiastować wiosnę... Moja nowa narzuta, to moje wspomnienia, skrawki materiałów, z których każdy o czymś przypomina. Szczególnie sentymentalny stosunek mam do tych fragmentów, które kojarzę z dzieciństwem, z moją babcią, z którą 10 lat temu zaczęłam ją szyć. Przedłużająca się zima skłoniła mnie do jej skończenia...

... i jak co roku troszkę pisankowych wariacji: