Spotkania po latach bywają różne, tak jak różnymi drogami idziemy, kiedy nie ma nas razem. Może się okazać, że różnice są tak duże, że można zamienić tylko kilka słów o pogodzie, albo tak niewielkie by wymienić się trafnymi obrazami bez użycia zbędnych słów.
W tobie zawsze będzie to Coś, co mi o tobie opowiada w znajomych barwach i dźwiękach. Kiedy wchodzę do twojego domu, widzę ciebie jak na dłoni, nie jestem obca. Mogłabym przywrzeć do ściany i zostać niezauważona...
***
Z milczenia nakładam
grubą warstwę pejzażu,
zamieniam w kolory,
szpachluję jego formy.
Szukam odcienia,
żeby oddać światło,
małe takie,
bo tyle mi zostało.
Z milczenia mieszam
barwy słów i ciepła,
których nie ma, ale
jeszcze trochę pamiętam.
Białe jak ściany,
pożółkłe jak papier,
potargane burzą,
rozerwane wiatrem.
Jeszcze trochę pamiętam.
Jeszcze mogę grzebać
w sercu, skalpelem
łąkę różą obsiać.
Pejzażu mój milczący,
weź drobinkę światła.
Najedz się troszeczkę,
żeby całkiem nie przepadła.
***
zdjecia : Agata Jureczka
***
Zakochujemy się bezpowrotnie.
Jeżeli odchodzimy, to tak
jakbyśmy nigdy nie przyszli.
Czasami zbyt cicho.
Tylko się mijamy.
Nie ma dnia
bez otwierania drzwi lub zaglądania
przez dziurkę od klucza.
A blask oczy łzawi, bo
nie da się patrzeć.
Potem jest trzaskanie i zamiatanie
okruchów pod dywan.
Ktoś się szczerzy do mnie wytykając
palcem.
Kiedyś się z niego śmiałam i nie rozumiałam
dlaczego.
Ktoś idzie obok,
ramię w ramię i chichocze
podkładając nogę.
Ma dzwoneczki,
wkurwiające,
przy uszach i zęby
bielsze ode mnie.
Może stanę na wysokości
zadania?
Wycyrkluję każdy moment życia?
Nie.
"bo wiem, że to się nie uda"
