Tego, że nareszcie idzie wiosna, nie trzeba chyba ogłaszać. Futro wcisnęłam już w kąt szafy, a najlepiej to wyniosę je na strych, choć tam mogłoby się stać pożywką dla intruzów małej maści, niech więc zostanie w szafie, może za rok jeszcze się w nie wcisnę. Bocian i przebiśniegi to nie wszystkie zjawiska wiosenne jakie mnie otoczyły, pod domem walczy pączek krokusa, na ogródek przyleciał Dudek, a spod parapetu zaczęły wychodzić mrówki. Tak, życie zaczyna się budzić.
Inni zrzucają kilogramy na wiosnę, a ja dietę zarzuciłam. Niestety, nie potrafię schudnąć, nie potrafię nie jeść słodyczy, nawet dietetyk nie dał rady, więc...staram się zaakceptować swoją wielką nogę i gadający pępek i jakoś żyć. Przyjęłam pozycję noszenia worka za tyłek, legginsów i ciężkich butów. Na razie to nie problem, gorzej będzie latem, ale do lata daleko, może spóźni się tak jak wiosna.
Nowy nabytek to wiśniowa teczka, od paru dni nieodłączny nosiciel moich rzeczy podręcznych, wbrew pozorom bardzo pojemny.