Weselna wiedźma

    W tej kreacji pojechałam sobie troszkę na gotycko. Zmęczona elegancją zalewającą weselne panny i panie, starałam się rozbić pompatyczność i sztywność owych trendów. Walczyłam jednocześnie żeby nie wyglądać jak wiedźma wybierająca się na Castel Party, ale nie do końca jestem przekonana czy mi to wyszło. Jednak w tym wypadku jestem mało krytyczna w stosunku do siebie i nie przykładam się za bardzo do kanonów, nawet kosztem dobrej reputacji. 

Gorsecik w paski, (jeden z mych ulubionych motywów) zakupiłam drogą internetową. Kiedy przyszedł był idealny, ale po kuracji odchudzającej okazało się, że miseczki pozostawiają sporo miejsca na dodatkowe elementy cielesne. Nadmiary w biuście zawsze były moją zmorą, więc wizja zwężania miseczek została przyćmiona radością posiadania mniejszego biustu!!!Przeróbki się udały i gorset miał swój debiut. Nie pomyślałam tylko o tym, że po kilku godzinach spożywania smacznych, kuszących potraw  i weselnego trybu siedzącego, usztywnienia w gorsecie zamiast trzymać talię zaczną stopniowo poddawać się rozciągającemu się żołądkowi. Pod koniec balangi miałam już oponkę zamiast talii, nawet jak stałam, ale przynajmniej była kupa śmiechu.

Fioletowa spódnica pękająca od barokowych falban to mój dawny twór, kiedy jeszcze miałam czas na to, żeby zajmować się takimi rzeczami. Był to też okres kiedy wszystko w mojej szafie było czarne albo fioletowe, stąd taki kolor. Tak naprawdę założyłam ją pierwszy raz. Przez te wszystkie lata, a było ich ponad 10, od czasu powstania, przeturlała się przez kilka szaf i zaliczyła dwie przeprowadzki. Mój barokowy tworek,  kizi mizi, jestem wdzięczna losowi, że zdołałam się w nią wcisnąć.

Nie zabrakło mi wspomnień. Na weselu owym grał zespół, który przygrywał mi jak sama byłam białą księżniczką balu.  Ta sama energia, te same utwory i szał ciał sprawił, że zapomniałam się i wyszłam po raz pierwszy z cudzego wesela o piątej nad ranem. Trochę popłakałam, bo zobaczyłam w swych wspomnieniach kogoś, kogo już w moim życiu nie ma, a był mi bardzo bliski. Księżyc świecił mocno, wkoło krążyła burza, obok mnie wszystko było na chwilę pozbawione sensu i myślenia. Świat przestał istnieć, codzienność odpłynęła...